North island and South island New Zealand
Blijf op de hoogte en volg Lieke
12 Februari 2016 | Nieuw Zeeland, New Zealand
De namiddag hebben we een geweldige Maori tijd gehad. Hier ga ik ook niet teveel over uitwijden, maar het was mijn beste toer ooit. Wat een geweldige mensen en cultuur. Ze hebben ons entertaind van jewelste, met het lekkerste eten. En zoveel weetjes die je krijgt te horen van de Maori(geschiedenis). En ze zijn zo anders dan de Aboriginals in Australia.
Toen!!! De Tongariro Alpine Crossing. 19.4 km in 7,5 uur, over bergen. Van te voren werden we uitgebreid gecheckt of we dit aan zouden kunnen, of het weer goed genoeg was en of we de juiste uitrusting droegen. Dit was essentieel.
Stijl naar boven (1 keer was er zelfs een ketting aan de rotsen gevestigd om jezelf naar boven te trekken), en stijl naar beneden, over losse rotsen en rots zand. Iedereen, maar dan ook iedereeeen gleed uit, constant (honderden mensen doen deze crossing per dag). En het uitzicht. Het uitzicht is iets wat ik nog nooit in mijn leven gezien heb, en wat ik nooit ga vergeten. Het mooiste uitzicht wat ik denk ik ooit ga zien. Ik kon mijn ogen niet geloven.
Na 7 uur kregen we zoveel energie dat we het laatste stuk hebben gerend.
Natuurlijk hebben we nog veel meer gedaan wat ik niet beschreven heb.
Met de meiden was het zo leuk. Marie maakte regelmatig echte Frans-Canadese crepes voor ons als ontbijt. Siri en ik Hollandse pannenkoeken als avondeten. Het was zo leuk samen.
Wat ik nog vergeten ben te vertellen, en wat ik wel heel leuk vind om te vertellen, is over onze hosts. Couchsurfing is geweldig.Je logeert bij de locals thuis, in ruil voor gezelligheid. Onze 2e host was een echte Kiwi familie. Een man, vrouw en 3 meiden. We hebben de hele avond rond de tafel gezeten en gepraat over onze herkomst.
Onze 3e host was een heel huis vol met Mexicanen van tussen de 25-30. Dit was in het begin wel spannend want de jongen die het geregeld had had nog geen referenties, dus wij waren zijn eerste gasten. Maar ach, met 4 meiden (Tal had ons vroegtijdig verlaten), wat kan er gebeuren?
En we hadden gelijk. Het waren gastvrije Mexicanen, en het was heel interessant, een cultuur die ik nog niet had leren kennen.
En toen was het tijd om afscheid van de meiden te nemen! Dat was zo gek, na 10 dagen zo nauw met elkaar te hebben opgetrokken, een vriendschap te hebben opgebouwd, elkaar te leren kennen, lol met elkaar te hebben. De meiden gingen naar het Zuiden om verder te reizen. Ik ook, maar ik zou dat met mijn ouders en Martje gaan doen. We zouden elkaar missen!
Ik moest nog even 5 dagen wachten tot ik mijn ouders en Martje weer zou zien. Wat hadden we er allemaal zin in! Na 9 maanden was ik er toch wel aan toe ze weer te zien. Ik had het even nodig om mijn familie om me heen te hebben, even niks geen prikkels, even vanouds.
Ik heb ze als verrassing opgewacht op het vliegveld van Christchurch. Mijn moeder d'r reactie vergeet ik nooit: "Euuh, ze staat er wél!!!" We waren zo blij, het was heel emotioneel.
Het was wel gek voor mij hoor. Mijn familie aan deze kant van de wereld tijdens mijn reis. En toen mocht ik in een hotel slapen! Ohhhhh wat was dat lekker, na 9 maanden zonder luxe. Is een keer geen hostel, geen dorm. Dat is super leuk hoor, maar dan is een hotel wel eens even heeeeel lekker.
We hebben een camper gehuurd en prachtige dingen gezien, zoals de Milford Sound, de weg er naartoe, overal rotsachtige kale bergen met sneeuw om ons heen, met hele laaghangende wolken als wolkendak. Whalewatching, ook geweldig. Ook al werd iedereen (behalve ik, yes) hartstikke zeeziek. Tja, midden op zee. Lake Wanaka en Lake Tekapo waren ook zo mooi. De laatste dag was de beste dag. Ik zou gaan paardrijden langs Lake Tekapo en op Mt. John. Besloten papa en mama en Martje opeens om mee te gaan! Wat leuk! Je hoefde niet te kunnen paardrijden, wat voor mij wel jammer was, nu ik het eindelijk kan. Maar het uitzicht was prachtig.
Om de vakantie af te sluiten zijn we nog heerlijk uiteten geweest. Ik ben door mijn ouders verwend.
Na deze 3 weken met mijn ouders ben ik weer heel blij dat ik weer op mezelf kan gaan reizen en weer gaan backpacken. Alleen reizen is het mooiste wat er is, dit is toch meer mijn soort van reizen, backpacken. Nieuwe mensen ontmoeten.
Nu zit ik weer in Melbourne voor 2 nachten, ik ben ZO blij dat ik weer even in Australië ben, alsof ik weer een beetje thuisgekomen ben. Het voelt toch een beetje thuis, het is natuurlijk ook 8,5 mijn thuis geweest. Ja, het voelt hier fijn. Ik krijg een brok in mijn keel als ik me bedenk dat ik morgen Australië echt definitief ga verlaten, "m'n tweede thuis". Dat had ik voor Nieuw-Zeeland niet verwacht. Ik was toe aan iets anders. Dat ik Aus zo zou missen. Dat heb ik door NZ beseft, ik heb ook echt het Aus weer gemist. De vorige keer was geen goed en geen echt afscheid, dat zal het nu wel worden. Die tweede kans heb ik gekregen.
Hij is toch niet zo kort geworden...
Toen!!! De Tongariro Alpine Crossing. 19.4 km in 7,5 uur, over bergen. Van te voren werden we uitgebreid gecheckt of we dit aan zouden kunnen, of het weer goed genoeg was en of we de juiste uitrusting droegen. Dit was essentieel.
Stijl naar boven (1 keer was er zelfs een ketting aan de rotsen gevestigd om jezelf naar boven te trekken), en stijl naar beneden, over losse rotsen en rots zand. Iedereen, maar dan ook iedereeeen gleed uit, constant (honderden mensen doen deze crossing per dag). En het uitzicht. Het uitzicht is iets wat ik nog nooit in mijn leven gezien heb, en wat ik nooit ga vergeten. Het mooiste uitzicht wat ik denk ik ooit ga zien. Ik kon mijn ogen niet geloven.
Na 7 uur kregen we zoveel energie dat we het laatste stuk hebben gerend.
Natuurlijk hebben we nog veel meer gedaan wat ik niet beschreven heb.
Met de meiden was het zo leuk. Marie maakte regelmatig echte Frans-Canadese crepes voor ons als ontbijt. Siri en ik Hollandse pannenkoeken als avondeten. Het was zo leuk samen.
Wat ik nog vergeten ben te vertellen, en wat ik wel heel leuk vind om te vertellen, is over onze hosts. Couchsurfing is geweldig.Je logeert bij de locals thuis, in ruil voor gezelligheid. Onze 2e host was een echte Kiwi familie. Een man, vrouw en 3 meiden. We hebben de hele avond rond de tafel gezeten en gepraat over onze herkomst.
Onze 3e host was een heel huis vol met Mexicanen van tussen de 25-30. Dit was in het begin wel spannend want de jongen die het geregeld had had nog geen referenties, dus wij waren zijn eerste gasten. Maar ach, met 4 meiden (Tal had ons vroegtijdig verlaten), wat kan er gebeuren?
En we hadden gelijk. Het waren gastvrije Mexicanen, en het was heel interessant, een cultuur die ik nog niet had leren kennen.
En toen was het tijd om afscheid van de meiden te nemen! Dat was zo gek, na 10 dagen zo nauw met elkaar te hebben opgetrokken, een vriendschap te hebben opgebouwd, elkaar te leren kennen, lol met elkaar te hebben. De meiden gingen naar het Zuiden om verder te reizen. Ik ook, maar ik zou dat met mijn ouders en Martje gaan doen. We zouden elkaar missen!
Ik moest nog even 5 dagen wachten tot ik mijn ouders en Martje weer zou zien. Wat hadden we er allemaal zin in! Na 9 maanden was ik er toch wel aan toe ze weer te zien. Ik had het even nodig om mijn familie om me heen te hebben, even niks geen prikkels, even vanouds.
Ik heb ze als verrassing opgewacht op het vliegveld van Christchurch. Mijn moeder d'r reactie vergeet ik nooit: "Euuh, ze staat er wél!!!" We waren zo blij, het was heel emotioneel.
Het was wel gek voor mij hoor. Mijn familie aan deze kant van de wereld tijdens mijn reis. En toen mocht ik in een hotel slapen! Ohhhhh wat was dat lekker, na 9 maanden zonder luxe. Is een keer geen hostel, geen dorm. Dat is super leuk hoor, maar dan is een hotel wel eens even heeeeel lekker.
We hebben een camper gehuurd en prachtige dingen gezien, zoals de Milford Sound, de weg er naartoe, overal rotsachtige kale bergen met sneeuw om ons heen, met hele laaghangende wolken als wolkendak. Whalewatching, ook geweldig. Ook al werd iedereen (behalve ik, yes) hartstikke zeeziek. Tja, midden op zee. Lake Wanaka en Lake Tekapo waren ook zo mooi. De laatste dag was de beste dag. Ik zou gaan paardrijden langs Lake Tekapo en op Mt. John. Besloten papa en mama en Martje opeens om mee te gaan! Wat leuk! Je hoefde niet te kunnen paardrijden, wat voor mij wel jammer was, nu ik het eindelijk kan. Maar het uitzicht was prachtig.
Om de vakantie af te sluiten zijn we nog heerlijk uiteten geweest. Ik ben door mijn ouders verwend.
Na deze 3 weken met mijn ouders ben ik weer heel blij dat ik weer op mezelf kan gaan reizen en weer gaan backpacken. Alleen reizen is het mooiste wat er is, dit is toch meer mijn soort van reizen, backpacken. Nieuwe mensen ontmoeten.
Nu zit ik weer in Melbourne voor 2 nachten, ik ben ZO blij dat ik weer even in Australië ben, alsof ik weer een beetje thuisgekomen ben. Het voelt toch een beetje thuis, het is natuurlijk ook 8,5 mijn thuis geweest. Ja, het voelt hier fijn. Ik krijg een brok in mijn keel als ik me bedenk dat ik morgen Australië echt definitief ga verlaten, "m'n tweede thuis". Dat had ik voor Nieuw-Zeeland niet verwacht. Ik was toe aan iets anders. Dat ik Aus zo zou missen. Dat heb ik door NZ beseft, ik heb ook echt het Aus weer gemist. De vorige keer was geen goed en geen echt afscheid, dat zal het nu wel worden. Die tweede kans heb ik gekregen.
Hij is toch niet zo kort geworden...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
